Λίγα Λόγια για την Θεατρική Ομάδα

Ο άνθρωπος από πάντα αναζητούσε στιγμές αυτοκάθαρσης, πνευματικής επαφής μέσω της δημιουργίας και της έκφρασης. Η πραγματικότητα όμως πάντα καταπνίγει την ανάγκη αυτή με αποτέλεσμα μια ζωή ασφυκτικά περιορισμένη. Το βάδισμα στα σοκάκια αυτής της πόλης, γρήγορο και αγχωμένο κάθε μα κάθε φορά, σε κάνει να προσπερνάς τις στιγμές εκείνες που δίνουν ένα παραπάνω νόημα σε αυτό που λέμε ζωή. Πόσες φορές έχουμε νιώσει αυτήν την περίεργη αίσθηση του αδιεξόδου, της ακατανόητης οκνηρίας και του εγκλεισμού στον ίδιο μας τον εαυτό.

Η τέχνη φαντάζει ως μια όαση διεξόδου μέσα σε όλα αυτά και το μαγικό ταξίδι στα μονοπάτια της μια διαδρομή αντίστασης και διαφυγής. Οι φόβοι, οι αμφιβολίες, η προσμονή, η ελπίδα, η θλίψη, η χαρά, αυτά που εν ολίγοις γεννούν οι σκέψεις και οι καρδιές μας, περνούν μέσα από αυτό που λέμε δημιουργία. Είτε καλείται θέατρο, τραγούδι ή χορός, είναι το όχημα που επιλέγουμε να μας ταξιδεύει, σε αυτήν την διαρκή αναζήτηση. Είναι το χρονικό διάστημα στο όποιο ξεφεύγουμε από οποιοδήποτε εμπόδιο και περιορισμό και στο οποίο ερχόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην ελευθερία.

Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν ποτέ να φανταστούμε πως είναι δυνατόν να εξισωθούν αυτές οι στιγμές με την πεζή πραγματικότητα. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε μία τέχνη η οποία γίνεται θέαμα επί πληρωμή, όπου μοιράζεται, καλλιεργείται και υπάρχει μεταξύ ειδικών, σε μέγαρα μουσικής, σε φαντεζί γκαλερί, σε ακριβά μαγαζιά, σε άτοκες δόσεις, σε πανάκριβα εισιτήρια, σε διαφημιστικές καμπάνιες, σε εμπορευματικά τρικ, σε καριέρες, σε ταλεντο-εκπομπές, σε πολυεθνικές εταιρίες, σε κομματικές εκδηλώσεις. Η άμεση ανάγκη έκφρασης της ψυχής πρέπει να προστατεύεται από κάθε μορφή εκμετάλλευσης και πρέπει να θέτει αδιαπραγμάτευτα και χωρίς καμία διαμεσολάβηση, τα όρια της. Πώς μπορεί ένα δημιούργημα να ταυτίζεται με ένα προϊόν έτοιμο προς πώληση; Πώς μπορεί η έμπνευση να βρίσκεται παράλληλα με έννοιες οι οποίες οδηγούν στον εγκλωβισμό της; Ας διαφυλάξουμε έστω αυτό το απομεινάρι ευτυχίας και ας γίνει ένα ακόμη όπλο στα χέρια μας για την διεκδίκησης της ίδιας μας της ζωής.

Η αναζήτηση εκφραστικών μέσων μας οδήγησε στο θέατρο και σε αυτή την μαγική ιδιαιτερότητα του να παρουσιάζει την πραγματικότητα τόσο άμεσα. Η μαγεία δεν βρίσκεται μόνο στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τους ήχους, τα σκηνικά, τα κοστούμια, τους ηθοποιούς, το σενάριο αλλά και από τις ίδιες τις διαδικασίες συνεύρεσης. Η προσπάθεια να παραθέσεις ένα κομμάτι από την εμπειρία σου στην ζωή, οι κουβέντες, η ανταλλαγή απόψεων, τα θεατρικά παιχνίδια, οι πρόβες, η παράσταση, συνθέτουν ένα ιδανικό σκηνικό ψυχικής ανάτασης και άμεσης επαφής.

Η θεατρική ομάδα ταξίδι χωρίς χάρτη δημιουργήθηκε τον Γενάρη του 2009 με αφορμή τους κοινούς προβληματισμούς μας. Από την αρχή θελήσαμε να ενθαρρύνουμε την αυθόρμητη ενασχόληση με οτιδήποτε νιώθουμε πώς σχετίζεται με το θέατρο. Είτε αυτό σχετίζεται άμεσα είτε έμμεσα με αυτό. Είτε αυτό λέγεται θεατρικό παιχνίδι, αυτοσχεδιασμός, κίνηση, είτε λέγεται δημιουργική γραφή, σκηνοθεσία, σκηνογραφία, μουσική, μελέτη κειμένων (θεατρικών ή μη) ή απλά ανθρώπινη επαφή και κουβέντα. Δεν διαχωρίζουμε ρόλους και δεν ορίζουμε ειδικούς. Η κλίση του καθενός αναδεικνύεται μέσα από την ατομική και συλλογική αναζήτηση. Με το άνοιγμα αυτού του χώρου, μας δίνεται η δυνατότητα αμεσότητας στην έκφραση αποφεύγοντας την διαδικασία αναζήτησης στέγης και τις πελατειακές σχέσεις με τους θεατράρχες. Συνεπώς μας δίνεται και μία παραπάνω δυνατότητα για επαφή με καινούριο κόσμο.

Η ομάδα είναι ανοιχτή σε καινούρια άτομα, νέες προτάσεις και ιδέες. Ως αφορμή ξεκινά ένας κύκλος θεατρικού παιχνιδιού, γνωριμίας, και πρώτης επαφής με το θέατρο.