Το «ταξίδι χωρίς χάρτη» είναι ένας πολιτιστικός – κοινωνικός χώρος έκφρασης και δημιουργίας με ελεύθερη συμμετοχή. Οι δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα κάθε μήνα συναποφασίζονται από τους συμμετέχοντες μέσω της μηνιαίας συνέλευσης. Ο χώρος λειτουργεί χάρη στην ελεύθερη συνεισφορά και τις πρωτοβουλίες του καθενός που τον οικειοποιείται. Επιδιώκουμε οι δημιουργίες μας να μην σχετίζονται με τη λογική του εμπορίου και του θεάματος και προτάσσουμε την αμεσότητα και την αυτομόρφωση στην τέχνη χωρίς να αποτελεί προϋπόθεση η ύπαρξη ενός ειδικού. Είμαστε πάντα ανοιχτοί σε καινούρια άτομα.

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Για την προβολή στις 15/9

Την Τετάρτη που μας πέρασε έγινε προβολή ταινιών μικρού μήκους. Θα ανεβάσω και το πρόγραμμα των ταινιών όπως μοιράστηκε στους παρευρισκόμενους να πάρετε και όσοι δεν ήσασταν μίαν ιδέα και να ζηλέψετε! Χεχε!

Νομίζω ότι η επιλογή των ταινιών ήταν πετυχημένη καθώς προέκειψαν πολλές συζητήσεις σε σχέση με τις θεματολογίες των ταινιών,τα ερωτήματα που αφηναν και δεν έλειψαν κ τα σκηνοθετικά σχολιάκια... μέχρι που στο τέλος είπαμε να κλέψουμε λίγο και από την δόξα της Ροζίτας Σώκου και να βαθμολογήσουμε για την καλύτερη ταινία... Μετά από διαμάχες  - διαπληκτισμούς και πολύ ώρα,  έχω την εντύπωση (ούτε που θυμάμαι) ότι πρώτη βγήκε το "Κι εγώ για' μένα" του Τζώρτζη Γρηγοράκη ή το De Breuklijn του Teun van der Zalm. Πάντως σίγουρα αυτές οι δύο κονταροχτυπήθηκαν για την πρώτη θέση! Για όποιον δεν μπόρεσε να έρθει οι ταινίες υπάρχουν στο διαδίκτυο αλλά θα υπάρχουν και στον χώρο. Νομίζω ότι περάσαμε όμορφα οπότε περιμένουμε για τον άλλον μήνα που λογικά θα γίνει προβολή μικρού μήκους animation. Προς το παρών τα λέμε την Πέμπτη, εκτός αν κάποιος παρευρεθεί την Κυριακή στα Καλλιτεχνικά, με την προβολή του The Corporation.

1 σχόλιο:

Χάρης είπε...

Πραγματικά όμορφη βραδιά με όμορφη κουβέντoύλα. Ένα μπράβο για την επιλογή των ταινιών. Πραγματικά δεν μπορούσα να ξεχωρίσω εύκολα πια ταινία μου άρεσε περισσότερο...Όπως και να έχει ξεχώρισα αυτές που με συγκίνησαν και με μάγεψαν κατά ένα τρόπο... δλδ το "Κι εγώ για εμένα", άλλα και το Martina y la luna... που με έβαλε σε σκέψεις σχετικά με το πως ο ρομαντισμός και η βλέψη μιας άλλης πραγματικότητας μπορεί φέρει την ελπίδα και την διέξοδο από τις δυσκολίες αυτής της ζωης.