Σίγουρα αυτό το δεκαήμερο ήταν πολύ ξεχωριστό για το Ταξίδι χωρίς χάρτη. Όλα ξεκινάνε κάπου στις 9.00 στις 10/10 όπου αγουροξυπνημένοι οι περισσότεροι με τη συνοδεία γλυκών μελωδιών για ευχάριστη επανένταξη στα εγκόσμια μετά τον ύπνο ξεκινάμε δειλά δειλά κάποιες πρώτες δουλίτσες στο ημιυπόγειο της Αριστοβούλου 16. Μόλις έχει φτιαχτεί το καινούριο ψευτοξύλινο πάτωμα (laminate)
που καιρό τώρα το είχαμε άχτι οπότε τελειώνουμε με κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες και κατά τ’ άλλα διαρυθμίζουμε τον υπόλοιπο χώρο ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο εύχρηστος για τις δραστηριότητες που θα πραγματοποιηθούν και αυτόν τον μήνα. Παράλληλα άλλοι έξω στον πεζόδρομο έχουν αρχίσει ήδη να φέρνουν χώμα και ξύλα για την καινούρια ζαρντινιέρα καθώς και το παρτέρι που βρίσκεται έξω από τον χώρο.
Μέτρα, σφυριά, φαντασία, χώμα , φτυάρια και πριόνια μπαίνουν όλα στην δούλεψη μας.
Σιγά σιγά αρχίζει να βγαίνει και λίγο ο ήλιος. Το παρτέρι είναι έτοιμο, σκαλισμένο να δεχτεί τα φυτάκια. Ιβίσκος, τριανταφυλλιά, φούλι, αγγελική είναι μερικά που θυμάμαι… Βάλαμε και ένα υποτυπώδες πλέγμα για να προστατευθούν τα φυτά τουλάχιστον ώσπου να μεγαλώσουν.
Η γειτονιά φάνηκε να το παίρνει ζεστά. Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο θέμα. Τα φυτά σίγουρα τα βάλαμε για να τα χαίρεται και το μάτι μας αλλά είναι σημαντικό να προβληματιστεί η γειτονιά όσον αφορά τον πεζόδρομο και κάθε πεζόδρομο και την αξία του. Πραγματικά με λύπη βλέπουμε κάθε φορά τον πεζόδρομο να γεμίζει με αυτοκίνητα και τα παιδιά που συχνά (ευτυχώς) παίζουν σε αυτόν να δέχονται συνεχώς τις κλασσικές επιθετικές διαθέσεις των ενοίκων στη γειτονιά, σαν να μην έφτανε ο ελάχιστος χώρος που έχουν για να παίζουν. Αλλά γι’ αυτά μάλλον θα αναφερθούμε εκτενέστερα κάποια άλλη στιγμή. Προς το παρών κρατάμε την κατανόηση μερικών έστω και ελάχιστων (που ακόμη και οι ίδιοι χρησιμοποιούσαν ως τώρα τον πεζόδρομο για παρκινγκ) για τη χρησιμότητα του πεζόδρομου και τα καλά λόγια κάποιας γιαγιάς «Ομορφαίνετε την γειτονιά μας, να είστε καλά!», το βλέμμα των περαστικών στα φυτά και στα ταμπελάκια που έχουμε βάλει αναγράφοντας την ονομασία και λίγα λόγια για το κάθε φυτό.
Από εκεί και πέρα ελπίζουμε στην σταδιακή βελτίωση της διαχείρισης του πεζόδρομου ώστε όλοι να τον δούμε τελικά και όπως θα θέλαμε… Μικροί μεγάλοι να αράζουν, να μην κλείνονται στα σπίτια και στις τηλεοράσεις τους αλλά να κατεβαίνουν να παίζουν, να ψήνουν, να τρώνε, να κάθονται στα παγκάκια και να λένε καμιά κουβέντα, να επικοινωνούν γιατί το έχουμε τόσο ανάγκη… Ε και αμα θέλουν προς το βραδάκι θα περνάνε και λιγάκι από το Ταξίδι χωρίς χάρτη για να δούμε παρέα καμιά προβολή και να κουβεντιάσουμε! Χεχε!
ΟΚ. Επιστροφή στην πραγματικότητα. Η οποία δεν απέχει μάλλον και πολύ καθώς είμαστε μια μικρογραφία απ’ ότι φαίνεται αυτού που θέλουμε να δούμε σε μεγαλύτερη κλίμακα. Εμείς λοιπόν και αράξαμε στον πεζόδρομο και τον ομορφύναμε με τα φυτάκια και επικοινωνήσαμε με αρκετούς ανθρώπους που πέρασαν από εκεί αλλά και ψήσαμε εννοείται… Και αφού είχε σπάσει η μύτη μας και δεν αντέχαμε άλλο και με μια καλή αφορμή την βροχούλα που έπιασε μπήκαμε όλοι σε δευτερόλεπτα μέσα στον χώρο και επίσης σε δευτερόλεπτα είχαμε φάει...
και σε δευτερόλεπτα εξαφανίστηκε και το γλυκό…
Η μέρα τελείωσε με χαλαρή κουβεντούλα και ευχές για το επόμενο συλλογικό φαγοπότι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου