"Στο κεντρικό χαρακτήρα υπάρχει ένα αυτοβιογραφικό στοιχείο. Όπως και αυτός, έτσι και εγώ ήμουν ένας αρχηγός συμμορίας: ενδιαφερόμουν για τους άλλους, ήμουν αφεντικό και μαχητής. Είναι όπως όταν είσαι σκηνοθέτης σ' ένα κινηματογραφικό συνεργείο.
Πήγα στο Ιράκ δύο εβδομάδες μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεϊν. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου στην Βαγδάτη κινηματογράφησα διάφορα μέρη και παρατήρησα πόσο παράξενα φαινόντουσαν οι τοποθεσίες, οι άνθρωποι και τα παιδιά.
Η αρχική μου ιδέα ήταν να κάνω μια ταινία για την ζωή στην πόλη όχι για το Κουρδιστάν. Όμως όταν γύρισα πίσω στο Ιράν, βλέποντας αυτές τις εικόνες, κατάλαβα ότι θα έπρεπε να επιστρέψω.Επι τρεις μήνες, χωρισμένοι σε πέντε ομάδες, αναζητούσαμε τις κατάλληλες τοποθεσίες και τους χαρακτήρες της ταινίας. Ήθελα να κάνω την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μετά τον πόλεμο και την πτώση του Σαντάμ.
Τα παιδιά δεν υποδύονται στην ταινία. Παίζουν για ακόμα μια φορά τον αληθινό τους ρόλο, αυτόν της αληθινής ζωής. Εδώ και 17 χρόνια κάνω ταινίες. Δεν έχω τον προϋπολογισμό για να προσλάβω γνωστούς ηθοποιούς -σταρ. Από την πρώτη μου ταινία χρησιμοποιώ ερασιτέχνες ηθοποιούς. Και μετά από τόσα χρόνια έχω γίνεια αρκετά έμπειρος για να κάνω τους ερασιτέχνες να υποδύονται όπως οι επαγγελματίες ηθοποιοί.
Ηθελα να ασχοληθώ με τα παιδιά. Ωστόσο δεν νομίζω ότι αυτά τα παιδιά που παίζουν στην ταινία θα μπορούσαν αποκληθούν αληθινά παιδιά. Ποτέ δεν είχαν μια παιδική ηλικία. Είναι όπως ένας ενήλικας.
Ο λόγος για όλες αυτές τις εντάσεις, τις καταστροφές και τους πολέμους που υπάρχουν στην περιοχή είναι σύνορα. Εμείς οι Κούρδοι είμαστε μια κοινότητα με μια γλώσσα. Ωστόσο είμαστε διαμοιρασμένοι μεταξύ Ιράκ, Ιράν, Τουρκίας και Συρίας. Για μένα αυτά τα σύνορα είναι ένα τίποτα. Δεν δίνω καμμια αξία σε τεχνητές γραμμές που δεν μπορείς να δεις".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου