Ταξιδι χωρις χαρτη: Λίγες σκέψεις για το παιδικό στέκι Φτου Ξελευθερία (και η συμμετοχή του Τ.Χ.Χ στην εκδήλωση της 7ης Μαΐου 2011)

Το πρωινό του Σαββάτου στις 7 Μαΐου οι περισσότεροι από το ΤΧΧ βρεθήκαμε σε ένα γιορτινό κλίμα σε ένα γειτονικό μας εγχείρημα. Αυτό της κατάληψης Πικπα και του παιδικού στεκιού Φτου Ξελευθερία που γιόρταζε την οικειοποίηση του νέου χώρου στέγασης του.

Από νωρίς ακόμα το πρωί, η μέρα είχε τους καλύτερους οιωνούς καθώς ανέτειλε ένας υπέροχος ήλιος! Άνοιξη, μυρωδιές και τι καλύτερο από μία βόλτα ως την πανέμορφη γειτονιά των Πέτρινων στα Α. Πετράλωνα; Το περπάτημα ανάμεσα από τα πετρόκτιστα σπιτάκια και τις ανθισμένες αυλές ήταν σαν ένας περίπατος στο χωριό. Φανταστείτε λοιπόν πόσο όμορφα ταίριαξε όλη αυτή η εικόνα και πως συμπληρώθηκε από τις παιδικές φωνούλες και τα παιδικά χαμόγελα!

Η αυλή της κατάληψης Πικπα γέμισε από μία λιλιπούτεια κοινωνία αλλά και από όμορφες φάτσες γονιών και ανθρώπων που όλοι μαζί παίξαμε, ζωγραφίσαμε, φάγαμε, ήπιαμε και κουβεντιάσαμε. Μέσα σε όλα αυτά παίξαμε και την παράσταση κουκλοθεάτρου «Το πολύτιμο πεπόνι και η μεγάλη μουσταρδί καταιγίδα».

Είχαμε κάνει κάποιες μικρές παραλλαγές στο παραστασάκι προκειμένου να μπορέσει να παιχτεί και για παιδιά. Βέβαια πάντα με τα παιδιά είναι λίγο δύσκολο να προβλέψεις οτιδήποτε! Τα μισά που θα έπρεπε να κάνουμε λοιπόν τα ξεχάσαμε! Το παραστασάκι ίσως να απέτυχε και λίγο, αλλά τι σημασία έχει; Το διασκεδάσαμε και ελπίζουμε ότι το διασκέδασαν και οι θεατές!

Καταλάβαμε κι εμείς καλύτερα κάποια πράγματα από αυτή την εμπειρία. Για τα παιδιά δεν έχει καμία σημασία η αρτιότητα και η οργάνωση. Τα παιδιά βλέπουν τις κούκλες, τα χρώματα, τις κινήσεις… πρέπει να αυτοσχεδιάζεις και να είσαι άνετος γιατί… μιλάνε στις κούκλες συνεχώς!

Το πιο απίστευτο που εγώ κρατάω είναι πως σχεδόν όλα τα παιδάκια ήταν πολύ μαζεμένα και ντρέπονταν πολύ στην αρχή όταν τους μιλούσες, ενώ όταν εμφανίστηκαν οι κούκλες αμέσως ξέχασαν τις ντροπές τους όπως ξέχασαν και ότι πίσω από το πανί κρυβόταν οι ίδιοι άνθρωποι που πριν ντρέπονταν να τους μιλήσουν… Αν λοιπόν θες ένα πιτσιρίκι να σου μιλήσει δεν έχεις παρά να πάρεις μία κούκλα και να αρχίσεις τις ερωτήσεις! Θα στα πει όλα!! Χεχε!

Αυτά λοιπόν έγιναν το πρωινό του Σαββάτου! Και σκεφτόμουνα πόσο όμορφο είναι να βρισκόμαστε κάτω από αυτούς τους ανιδιοτελείς όρους… Άνθρωποι που πρωτοβουλιακά οργάνωσαν αυτή την εκδήλωση και ξεκίνησαν την λειτουργία ενός τέτοιου χώρου,τον έβαψαν, έφτιαξαν ένα όμορφο παιδικό στέκι χωρίς κανένα συμφέρον! Άνθρωποι που ήρθαν, παίξαν, συζήτησαν, παρακολούθησαν χωρίς κανένα συμφέρον. Άνθρωποι που ετοίμασαν και έπαιξαν μία παράσταση κουκλοθεάτρου χωρίς κανένα συμφέρον. Κι όμως όλοι φύγαμε με ένα κέρδος από αυτήν την συνεύρεση. Την χαρά της ειλικρινούς επικοινωνίας.

Ο κόσμος έχει ανάγκη την επικοινωνία ίσως τόσο, όσο ποτέ… Τα παιδιά έχουν ανάγκη επίσης την επικοινωνία, το παιχνίδι, τον ελεύθερο χώρο τόσο, όσο πάντα… Καιρός να απεγκλωβιστούμε από την λογική της καφετέριας, της συνεχούς εμπορικής συνδιαλλαγής μεταξύ μας σε κάθε λογής παιδότοπους, λούνα παρκ και άλλων τόπων που έχουν ως απαραίτητη προϋπόθεση της ύπαρξης τους το χρήμα! Καιρός να απεγκλωβιστούμε και από τα σπίτια μας και τα βιντεοπαιχνίδια και να αναζητήσουμε τέτοιους δημιουργικούς τόπους ειλικρινών και ανιδιοτελών σχέσεων. Να οργανώσουμε εμείς τις ίδιες μας τις ζωές και να δείξουμε στα παιδιά μας κ έναν άλλον τρόπο παιχνιδιού και ψυχαγωγίας. Να ενισχύσουμε και να φτιάξουμε και άλλα τέτοια εγχειρήματα, να διεκδικήσουμε τους τόπους αναψυχής (πλατείες, παιδικές χαρές) και τους χώρους πρασίνου και να μην αφήσουμε άλλο την καταδυνάστευση των ζωών μας, των παιδιών μας, της γης που ανήκει σε όλους , από την λογική του κέρδους!

Οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους: